Bezpośrednia lub ułamkowa sprzedaż polis może być dokonywana wyłącznie akredytowanym inwestorom (dotyczy rynku USA) Akredytowani inwestorzy to osoby fizyczne, banki, firmy ubezpieczeniowe Przypadek wynajęcia osobie trzeciej lokalu mieszkalnego mieści się w katalogu z art. 37 k.r.o., a co za tym idzie „czynność prawna jednostronna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna (art. 37 § 4 k.r.o.). Ważność umowy zawartej bez wymaganej zgody małżonka zależy od jej potwierdzenia przez tego małżonka Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Zagadnienia związane ze współwłasnością reguluje przede wszystkim kodeks cywilny. Jest to także akt rozstrzygający w Pana przypadku, gdyż w opisanym stanie faktycznym opisywanym zagadnieniem jest „zarządzanie” przedmiotem Przykładem współwłasności łącznej jest ustawowa wspólność małżeńska. Natomiast, w przeciwieństwie do współwłasności łącznej – współwłasność ułamkowa, polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem. współwłasność łączna. Współwłasność ułamkowa polega na tym, że każdy ze współwłaścicieli posiada udział w prawie własności określony ułamkiem. Taką współwłasnością jest na przykład majątek pozostawiony w spadku spadkobiercom ustawowym czy współwłasność samochodu nabytego przez ojca i syna za wspólne środki Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Tak będzie, jeśli współwłasnością jest prywatna droga, dająca pozostałym współwłaścicielom odpowiedni dostęp do drogi publicznej. Czytelniczka ma dwie parcele przedzielone działką, która jest drogą użytkowaną przez dwu sąsiadów. Stanowi ona współwłasność jej i tych sąsiadów. Udział czytelniczki w drodze wynosi cztery szóste. Działki sąsiadów mają dostęp do drogi publicznej z innej strony. Czytelniczce droga ta nie jest potrzebna. Chce jej likwidacji, by połączyć swoje działki. Sąsiedzi na to się nie godzą. Czytelniczka pyta, czy w tej sytuacji można wystąpić do sądu o podział wspólnej działki i likwidację drogi. Tak. Taka możliwość istnieje. Do zamierzonego celu może doprowadzić skierowanie do sądu cywilnego wniosku o zniesienie współwłasności. [srodtytul]Prawo fundamentalne, ale z ograniczeniami[/srodtytul] Jako sposób zniesienia współwłasności w rachubę wchodzi: > przede wszystkim fizyczny podział wspólnej nieruchomości między współwłaścicieli, i tego zapewne chciałaby czytelniczka, > przyznanie nieruchomości jednemu albo kilku spośród współwłaścicieli, ze stosownymi spłatami lub dopłatami dla pozostałych, a nawet > sprzedaż nieruchomości i podział pieniędzy między wszystkich, stosownie do udziału we współwłasności. Domaganie się zniesienia współwłasności to – co do zasady – fundamentalne prawo każdego współwłaściciela. Współwłasność jest bowiem niejako z założenia stanem przejściowym. Ale i od tej reguły bywają wyjątki. Takim wyjątkiem może być właśnie współwłasność działki wykorzystywanej jako prywatna droga zapewniająca dojazd i dojście do drogi publicznej, a więc pełniąca funkcję drogi koniecznej. [b]Przytoczyć tu można uchwałę z 24 stycznia 2007 r. (sygn. III CZP 117/06)[/b], w której Sąd Najwyższy uznał, że w konkretnej sytuacji żądanie zniesienia współwłasności (np. wspólnego podwórka, drogi, miejsca do parkowania samochodów) może być też sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, czyli godziwego postępowania. Sąd więc nie musi go uwzględnić. Przytoczona uchwała Sądu Najwyższego dotyczy bezpośrednio sprawy, w której chodziło właśnie o drogę dojazdową będącą współwłasnością osoby, która chciała jej likwidacji, oraz trzech innych osób. Jej udział w działce wykorzystywanej jako droga był znacznie większy niż pozostałych trzech współwłaścicieli. Także jej chodziło o likwidację drogi w celu połączenia przedzielonych nią działek. [srodtytul]Dostęp może być nieodpowiedni [/srodtytul] W sprawie, której dotyczy przytoczona uchwała, likwidacja drogi w wyniku zniesienia współwłasności pozbawiałaby współwłaścicieli dostępu do drogi publicznej i musieliby domagać się ustanowienia drogi koniecznej przez działkę innego sąsiada. Sytuacja jest jednak inna, jeśli działki współwłaścicieli sprzeciwiających się zniesieniu współwłasności mają istotnie dostęp do drogi publicznej. Może to uzasadniać likwidację drogi dojazdowej, jeżeli jest to dostęp odpowiedni. O tym decydują zawsze wszystkie okoliczności konkretnej sprawy. Można przytoczyć orzeczenia podjęte w sprawach o ustanowienie drogi koniecznej, w których Sąd Najwyższy potwierdził, że jeśli istniejący dostęp do drogi publicznej nie jest odpowiedni, żądanie ustanowienia drogi koniecznej może być uzasadnione [b](postanowienia z 30 stycznia 2007 r., sygn. II CSK 421/06 oraz z 7 marca 2007 r., sygn. II CSK 482/06)[/b]. Muszą to jednak uzasadniać szczególne względy. Ten tok rozumowania i te poglądy odnieść trzeba do sytuacji, gdy współwłaściciel działki będącej drogą dojazdową zmierza do jej likwidacji. [ramka][b]Zniesienie współwłasności[/b] W myśl art. 210 [link= cywilnego[/link] uprawnienie współwłaścicieli do żądania zniesienia współwłasności może być wyłączone z ich woli (przez czynność prawną) na czas nie dłuższy niż pięć lat, ale z możliwością przedłużenia na dalsze okresy pięcioletnie. Art. 211 pozwala każdemu współwłaścicielowi żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że byłby on sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągał za sobą jej istotną zmianę lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Odrębne zasady dotyczą zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego. [/ramka] [i]masz pytanie, wyślij e-mail do autorki [mail=@@ Polskie prawo cywilne wyróżnia dwa rodzaje współwłasności: współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność łączną. Czym charakteryzują się te poszczególne rodzaje? 1. Istota współwłasności 2. Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawa 3. Źródła współwłasności 4. Rodzaje współwłasności 5. Współwłasność w częściach ułamkowych 6. Współwłasność łączna Istota współwłasnościZgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, dalej również jako „ własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność (condominium pro indiviso) nie stanowi odrębnej instytucji prawa rzeczowego. Jest ona natomiast szczególnym rodzajem własności. Uprawnienia współwłaścicieli są zatem tożsame jak w przypadku, gdy własność danej rzeczy przysługuje tylko jednemu Kodeksu cywilnego nie zawierają wyczerpującego wyliczenia uprawnień właściciela. Dlatego też w art. 140 wyodrębniono tylko atrybuty podstawowe. Mianowicie: uprawnienie do korzystania z rzeczy i uprawnienie do rozporządzania rzeczą. Chociaż nie wyczerpują one prawa własności, to jednak stanowią jej zasadniczy trzon. Do atrybutu korzystania z rzeczy tradycyjnie zalicza się uprawnienia do posiadania (ius possidendi), do używania rzeczy (ius utendi), do pobierania pożytków i innych przychodów z rzeczy (ius fruendi) oraz do dyspozycji faktycznych (ius abutendi). Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawaWielość podmiotów wspólnego prawa jest podstawową cechą wyróżniającą jedyną formę podzielności prawa własności przyjętą przez polskiego ustawodawcę w obecnie obowiązującym kodeksie cywilnym. W tym ujęciu wspólne prawo własności do tej samej rzeczy przysługuje kilku, a więc co najmniej dwóm, osobom, które są odrębnymi podmiotami prawa i nie tworzą podmiotu korporacyjnego, np. osoby bowiem własność określonej rzeczy przysługuje np. spółce prawa handlowego czy spółdzielni, to bez względu na liczbę jej udziałowców, akcjonariuszy czy członków rzecz nadal stanowi własność jednej osoby, jednego podmiotu, a nie współwłasność udziałowców, członków przedmiotu oznacza, że przedmiotem wspólnego prawa jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchoma, a nie zbiór lub zespół rzeczy. Nie wyklucza to jednak sytuacji, aby przedmiotem współwłasności była rzecz zbiorowa (księgozbiór) lub rzecz wraz z przynależnościami. Skoro jednak, jak wskazano wyżej, współwłasność jest jedną z odmian prawa własności, to jej przedmiotem może być tylko pojedyncza rzecz, a nie zespół określonych praw majątkowych (np. mienie). Wówczas bowiem można mówić o wspólności praw czy również: Sposoby zniesienia współwłasnościŹródła współwłasnościStosunek współwłasności może wynikać z różnych zdarzeń, w tym z przepisu prawnego, czynności prawnej czy orzeczenia sądowego. Może mieć także charakter mieszany – wynikać z kilku podstaw. Dlatego też ustawodawca nie wskazał ścisłego katalogu takich źródeł. Najczęściej współwłasność powstaje na skutek czynności prawnych, tak dwustronnych, np. przy umowie sprzedaży, gdy nabywcą tej samej rzeczy jest więcej niż jedna osoba, albo gdy właściciel sprzedaje tylko udział we własności, przy umowie darowizny, w taki sam sposób, przy umowie zniesienia współwłasności lub umowie o dział spadku, jak i jednostronnych, np. przy objęciu w samoistne posiadanie przez kilka osób niczyjej rzeczy ruchomej (art. 181 lub z rozrządzenia testamentowego (art. 926 § 1 w tym z ustanowieniem zapisu rzeczy dla kilku współwłasności mogą też być przepisy ustawy. Przykładowo: w przypadku nabycia własności w drodze zasiedzenia, gdy kilka osób zasiedziało własność tej samej rzeczy (art. 172 i n. Jak stwierdził Sąd Najwyższy (postanowienie z 17 października 2003 r., sygn. IV CK 115/02), przepisy o zasiedzeniu nie zawierają odmiennych zasad odnośnie do jego dopuszczalności w przypadku współwłasności. Skoro można zasiedzieć prawo własności należące do jednej osoby, to można też nabyć w taki sam sposób należące do kilku osób udziały – wszystkie lub tylko niektóre – w tym prawie. Przedmiotem posiadania jest prawo, a nie rzecz jako taka. Nie ma więc przeszkód, by w określonych okolicznościach uznać, że mamy do czynienia z posiadaniem tylko udziału we współwłasności, bo posiadacz uważa się za właściciela określonego udziału w prawie własności. Współwłasność może też wynikać z orzeczenia sądowego o charakterze konstytutywnym, np. postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego na rzecz kilku licytujących, postanowienia o zniesieniu współwłasności rzeczy wspólnej, gdy sąd przyzna rzecz kilku współwłaścicielom, a także postanowienia o dziale współwłasnościWspółwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Nie jest dopuszczalne tworzenie nowych rodzajów współwłasności. Jak dotąd istota współwłasności ułamkowej nie została w doktrynie określona w sposób jednoznaczny. Próby wyjaśnienia tego zagadnienia podejmowano w wielu istniejących teoriach. Teoria podziału, zgodnie z którą podziałowi ulega nie rzecz, lecz jedynie prawo własności na rzeczy wspólnej, jest najsilniej reprezentowaną teorią. Odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli następuje podział tego prawa. Część prawa przynależna każdemu ze współwłaścicieli obejmuje i dotyczy całej w częściach ułamkowychWspółwłasność w częściach ułamkowych jest samodzielnym stosunkiem prawa rzeczowego, niezwiązanym ze stosunkiem innego rodzaju. To właśnie ten rodzaj współwłasności jest uregulowany w przepisach art. 195-221 Jego podstawową cechą jest to, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w prawie własności rzeczy określony ułamkiem (najczęściej zwykłym). Udziały te nie muszą być zaś równe. O ile prawo własności rzeczy jest niepodzielne, to udział przysługuje wyłącznie danemu współwłaścicielowi, który może nim swobodnie, bez zgody pozostałych rozporządzać, w tym zbywać, obciążać ułamkowa jest stosunkiem ze swej natury nietrwałym i często przypadkowym. Stąd uprawnienie po stronie każdego ze współwłaścicieli do żądania w każdym czasie zniesienia współwłasności. Współwłasność tę określa się także jako podzielone według udziałów wspólne prawo własności. Przy czym udział nie odnosi się do żadnej wydzielonej części rzeczy, lecz jest udziałem idealnym, „myślowym”. Według najczęściej cytowanej w literaturze teorii podziału prawa podziałowi podlega nie rzecz, lecz prawo własności na rzeczy wspólnej. Każdemu ze współwłaścicieli, w myśl tej teorii, przysługuje pełne prawo własności, ale w odniesieniu do idealnie wyodrębnionej części rzeczy wspólnej. Prawo to ulega podziałowi odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli, a należna każdemu ze współwłaścicieli część prawa dotyczy i obejmuje całą rzecz (wyrok Sądu Najwyższego z 14 października 2005 r., sygn. III CK 92/05).W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych współwłasność łączna nie ma bytu autonomicznego. Pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem o charakterze osobistym (umowa spółki cywilnej, związek małżeński), z którego się wywodzi. Zasadniczo dopóki trwa stosunek podstawowy, nie może dojść do zniesienia współwłasności łącznej, chyba że przepis szczególny na to pozwala*, natomiast strony stosunku podstawowego nie mogą takiego uprawnienia ustalić w drodze umownej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 lutego 2017 r., sygn. I SA/Wr 1328/16).Udziały w tym rodzaju współwłasności nie są określone w żaden sposób. Nie oznacza to jednak ich braku. Chodzi tu raczej o brak skonkretyzowania wielkości działów poszczególnych właścicieli w formie ułamka, gdyż do momentu zniesienia stosunku podstawowego i współwłasności łącznej określenie wielkości udziałów współwłaścicieli jest w zasadzie bezprzedmiotowe. Najczęściej spotykanym przykładem takiej współwłasności jest prawo do rzeczy wchodzących w skład majątku małżonków w ustawowej wspólności małżeńskiej (art. 32 lub wspólności umownej (art. 48 Innym przykładem może być prawo do rzeczy składających się na majątek spółki cywilnej, przysługujące wspólnikom takiej kompleksowej regulacji prawnej tego rodzaju współwłasności wynika z tego, że specyfika takiej współwłasności jest uzależniona od specyfiki stosunku podstawowego, z którego się wywodzi, ze względu na odmienną funkcję, jaką pełni, stanowiąc „zaplecze ekonomiczne” związku małżeńskiego czy też część majątku wspólników spółki cywilnej.* np. art. 52 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), zgodnie z którym z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej Handel nieruchomościami to dosyć złożony proces, szczególnie dla osób, które nie zajmują się nim na co dzień, a jedynie posiadają pojedyncze mieszkanie czy dom, który pragną sprzedać. A co w przypadku, kiedy dana nieruchomość należy do kilku właścicieli? Jeżeli znajdujesz się właśnie w takim położeniu i pragniesz sprzedać swoją część nieruchomości, ale nie wiesz, czy możesz to zrobić i jak w ogóle tego dokonać, to doskonale trafiłeś. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z treścią poniższego artykułu, w którym odpowiadamy na pytania dotyczące współwłasności nieruchomości a nieruchomości z współwłasnością – czy to możliwe?Wiele osób, które posiadają jedynie częściową własność nieruchomości, zastanawia się nad tym, czy w przypadku, jeżeli chcieliby oni sprzedać swój udział, to czy taka operacja jest w ogóle możliwa. Otóż z perspektywy prawnej nie ma żadnych przeciwwskazań do sprzedaży takiej nieruchomości. Co więcej – dokonanie i finalizacja transakcji jest możliwa nawet bez zgody współwłaściciela lokalu czy domu. W dodatku nie jest to nawet tak skomplikowane jak wielu osobom się chodzi o współwłasność a sprzedaż nieruchomości, należy przede wszystkim wiedzieć, że owej współwłasności wyróżniamy dwa rodzaje – ułamkową oraz łączną. Pierwsza z nich charakteryzuje się tym, że każdy ze współwłaścicieli nieruchomości posiada w niej określony częściowy udział. Podział procentowy opiera się tutaj na konkretnych przesłankach, a jeśli ich nie ma, to zazwyczaj przyjmuje się, że ułamkowe udziały każdego ze współwłaścicieli są takie same. Jeśli natomiast chodzi o współwłasność łączną, to jest ona zupełnie inna niż ułamkowa – brak w niej chociażby właśnie wspomnianych ułamków i różnego rodzaju częściowych podziałów. Dodatkowo współwłasność łączna nie jest samodzielną konstrukcją prawną – musi być ona powiązana z jakimś innym stosunkiem prawnym. Przykładem współwłasności łącznej może być sytuacja między małżonkami, którzy nie podpisali między sobą intercyzy, ale mają wspólne mieszkanie. Jak wyraźnie więc widać, pytanie o sprzedaż nieruchomości ze współwłasnością tego typu nie ma zbytnio sensu, gdyż współwłasność tego typu wygasa wraz z zakończeniem stosunku prawnego obu stron, np. w przypadku zakończenia ułamkowa a sprzedaż – na co należy zwrócić uwagę?Wspomnieliśmy o tym, że sprzedaż udziałów w nieruchomości nie należy do trudnych procesów i tak właśnie jest. Współwłaściciele mają co prawda prawo do wyrażenia sprzeciwu, jednak ma on moc tylko w konkretnych i uzasadnionych przypadkach związanych ze spadkami. Dowiedz się ja wygląda spadek udziałów w spadku: W innych sytuacjach nic nie stoi na przeszkodzie, aby sprzedać ułamek nieruchomości. Bardzo istotne jest też to, że tak jak każda tego typu transakcja, także sprzedaż udziału w nieruchomości musi zakończyć się wizytą u też bardzo szybki sposób sprzedaży ułamkowej części nieruchomości – można skorzystać z usług skupu nieruchomości takiego jak nasz. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą. Artykuł 195 Kodeksu cywilnego stanowi, że własność oznaczonej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom – taki stan nazywa się współwłasnością. W prawie cywilnym możemy wyróżnić dwa rodzaje współwłasności: współwłasność łączną oraz współwłasność w częściach ułamkowych. Cechą szczególną współwłasności łącznej jest jej ścisłe powiązanie z określonym stosunkiem prawnym (zazwyczaj o charakterze osobistym) oraz fakt, że nie istnieje możliwość określenia wielkości udziałów. Dopiero z chwilą ustania owego stosunku podstawowego współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Od tego momentu istnieje możliwość określenia wielkości udziałów oraz rozporządzenia nimi. Tego typu współwłasność nie jest regulowana bezpośrednio w Kodeksie cywilnym, lecz w przepisach szczególnych. Przykładem współwłasności łącznej jest wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami. Drugim rodzajem współwłasności jest współwłasność w częściach ułamkowych, która może powstać na mocy: czynności prawnej – zarówno jedno- jak i dwustronnej np. testament, umowa. prawa (ex lege) np. w przypadku zasiedzenia jednej nieruchomości przez wiele podmiotów. orzeczenia sądu. Cechami charakterystycznymi współwłasności są: jedność przedmiotu współwłasności, wielość podmiotów, którym własność przysługuje, niepodzielność ich prawa do przedmiotu. Poszczególnym podmiotom przysługują udziały w prawie własności. Co do zasady wielkość udziału określona jest ułamkiem np. ½. Jeśli nie ustalono inaczej domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (preasumptio iuris tantum). W przeciwieństwie do współwłasności łącznej każdy ze współwłaścicieli może rozporządzić swoim udziałem tj. zbyć, darować, wydzierżawić itd. i to w dodatku bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Pomimo istnienia udziałów we wspólnym prawie żaden ze współwłaścicieli nie dysponuje fizycznie wydzieloną częścią rzeczy - jak już wcześniej wspomniano przedmiot współwłasności jest jeden. Zgodnie z literą artykułu 206 Kodeksu cywilnego „Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.”. W przypadku gdyby któryś ze współwłaścicieli miał utrudnione korzystanie lub współposiadanie rzeczy może wystąpić z roszczeniem o dopuszczenie do współposiadania. Jeśli chodzi o czynności dotyczące przedmiotu współwłasności można je podzielić na czynności zwykłego zarządu i czynności przekraczające zwykły zarząd. Pierwsze z wymienionych mogą być dokonywane, gdy zgodę na nie wyrazi większość współwłaścicieli (większość oblicza się według wielkości udziałów), zaś czynności przekraczające zwykły zarząd mogą być dokonane jedynie po uzyskaniu uprzedniej zgody wszystkich współwłaścicieli. Czynności zachowawcze mogą być wykonywane przez każdego ze współwłaścicieli samodzielnie. W przeciwieństwie do współwłasności łącznej współwłasność ułamkowa nie jest stosunkiem trwałym i może zostać zniesiona – żądanie powyższe może zgłosić każdy ze współwłaścicieli. Roszczenie takie co do zasady może być wniesione w każdym czasie, ponieważ nie ulega przedawnieniu. Zniesienie współwłasności może się odbyć na mocy umowy stron, jeśli współwłaściciele są zgodni co do konieczności zniesienia współwłasności lub orzeczenia sądowego, jeśli nie ma zgody między stronami. Pożądanym sposobem zniesienia współwłasności jest podział rzeczy wspólnej. Jednakże jeśli podział taki byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości jest on niedopuszczalny. Jeśli przedmiotem współwłasności jest rzecz niepodzielna zniesienie powinno nastąpić poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli. W takim przypadku podmiot, któremu przyznano rzecz na własność powinien dokonać spłat pozostałych współwłaścicieli. Trzecim sposobem zniesienia współwłasności jest sprzedaż przedmiotu współwłasności i podział uzyskanej kwoty stosownie do wielkości udziałów poszczególnych podmiotów. Uprawnienie do zniesienia współwłasności może zostać wyłączone przez czynność prawną np. umowę stron jednak na czas nie dłuższy niż lat pięć. W ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie takie można ponowić. Współwłasność oznacza, że dana rzecz (także nieruchomość lub grunt) należy do kilku osób. Współwłasność łączna – że współwłaściciele nie mogą rozporządzać dowolnie swoim prawem, zaś współwłasność ułamkowa pozwala na podejmowanie decyzji bez zgody pozostałych udziałowców. Najczęściej mówi się o współwłasności nieruchomości, np. mieszkania lub działki. Współwłasność oznacza, że prawo własności przysługuje jednocześnie kilku osobom. Zasady współwłasności ułamkowej regulują przepisy Kodeksu cywilnego, zaś w przypadku współwłasności łącznej należy odwołać się do konkretnych przepisów regulujących określone stosunki prawne (np. powstanie wspólności majątkowej po zawarciu małżeństwa). Niestety, kwestie współwłasności często prowadzą do konfliktów między współwłaścicielami. Czym jest współwłasność łączna? Współwłasność łączna może powstać jedynie w określonych sytuacjach, na skutek zaistnienia konkretnych stosunków prawnych. Regulują ją te same przepisy, które odnoszą się do wspomnianych stosunków. Dopóki w mocy pozostaje współwłasność łączna, żaden ze współwłaścicieli nie ma możliwości swobodnego dysponowania swoją częścią (prawem do niej). Cechą wyróżniającą współwłasność łączną jest bowiem jej bezudziałowość, co oznacza, że nie można scharakteryzować części jako ułamka – odnosi się ona do całej rzeczy lub nieruchomości. Najbardziej charakterystycznym przykładem jest ustawowa wspólność małżeńska, która powstaje z chwilą wstąpienia w związek małżeński. Żadna ze stron nie może zbyć swojej części, póki współwłasność trwa. Drugim przypadkiem, w którym dochodzi do powstania współwłasności łącznej, jest stosunek pomiędzy wspólnikami spółki cywilnej. Co istotne, dla tego rodzaju współwłasności konieczne jest zaistnienie relacji osobistych między współwłaścicielami. Zakończenie współwłasności następuje na skutek zerwania owych więzi. Prowadzi to także do przekształcenia się współwłasności łącznej w ułamkową. Przykładem sytuacji, w której dochodzi do wspomnianego przekształcenia, może być rozwód, separacja, a także rozwiązanie spółki cywilnej. Czym jest współwłasność ułamkowa? Współwłasność w częściach ułamkowych regulowana jest przez przepisy Kodeksu cywilnego. Cechą charakterystyczną współwłasności ułamkowej jest jej określenie w postaci ułamka – konkretnej części. Jeśli owa część nie została ustalona, należy przyjąć, że udziały są równe dla wszystkich współwłaścicieli (domniemanie). W przeciwieństwie do współwłasności łącznej, tu każdy ze współwłaścicieli ma prawo dowolnie dysponować swoją częścią. Co to oznacza w praktyce? Współwłasność ułamkowa nieruchomości pozwala na sprzedaż części nawet bez zgody innych współwłaścicieli. Warto jednak pamiętać, że czasem na wykonanie pewnych czynności potrzebna jest zgoda pozostałych współwłaścicieli. Dzieje się tak np. w sytuacji, gdy przeprowadzane czynności przekraczają zwykły zarząd, np. istnieje potrzeba wynajęcia całego mieszkania, które ma kilku właścicieli. Jeśli pozostali nie wyrażają zgody na daną czynność, możliwe jest wniesienie sprawy do sądu. Do jej rozstrzygnięcia może dojść tylko wtedy, gdy współwłaściciele wnoszący sprawę mają co najmniej połowę udziałów. Wówczas sąd weźmie pod uwagę interesy wszystkich właścicieli. Jeśli rozstrzygnięcie sprawy na drodze sądowej okaże się niemożliwe, pozostaje zniesienie współwłasności. Zniesienie współwłasności – na czym polega? Zniesienie współwłasności może odbyć się w drodze sądowej oraz w drodze umowy. Charakter zniesienia zależy od przedmiotu sporu (ruchomość lub nieruchomość), a także od tego, czy porozumienie między współwłaścicielami jest możliwe. Jeśli nie istnieje między nimi konflikt, zniesienie może nastąpić w drodze umowy. Zniesienie współwłasności mieszkania musi nastąpić w formie aktu notarialnego i jest to wyjątek (chodzi o sytuację, w której przedmiotem sporu jest nieruchomość). Przygotowując się do spotkania u notariusza, osoby zainteresowane muszą zgromadzić niezbędne dokumenty, takie jak odpis księgi wieczystej czy wypis z rejestru gruntu. Jeśli niemożliwe jest dojście do porozumienia, można skorzystać z sądowego zniesienia współwłasności. Dochodzi do niego w postępowaniu nieprocesowym. Sprawą zajmuje się sąd rejonowy właściwy dla położenia rzeczy, o którą toczy się spór. Wniosek o zniesienie współwłasności może złożyć każdy ze współwłaścicieli, a także spadkobierca współwłaściciela. Istnieje kilka możliwości zniesienia współwłasności: poprzez podział fizyczny rzeczy/nieruchomości, poprzez przyznanie spornej rzeczy/nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, poprzez sprzedaż rzeczy/nieruchomości oraz podział uzyskanych środków. Składając wniosek, należy wnieść opłatę sądową. W przypadku umowy o zniesienie współwłasności, musi zostać opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. Sprawdź firmy w wybranych województwach: firmy budowlane opolskie firmy budowlane podkarpackie firmy budowlane podlaskie a także w wybranych miastach: firmy budowlane Lublin firmy budowlane Olsztyn firmy budowlane Poznań

współwłasność ułamkowa a sprzedaż